sloffen

Voor het geven van een workshop probeerde ik wat wol uit die ik van een collega had gekregen, zo van het schaap. Het was vrij schone wol, maar wel geel en grijs van het schapenvet en vuil. Heerlijk die geur. En schapenvet in de wol, hoe onaangenaam het ook klinkt, is heerlijk voor je handen. ze worden er heerlijk zacht van.

De wol heb ik ongewassen bewerkt, omdat tijdens het vilten de wol toch schoon wast. Ik weet dat de kleur er dan ook op vooruit gaat, maar toch is het iedere keer weer verrassend hoe die schone wol er dan uit ziet.

de ongewassen wol.

Omdat ik deze week voor de tweede keer mijn grijze sloffen heb moeten repareren wegens slijtage heb ik ook eens iets nieuws uit geprobeerd. Voor de nieuwe sloffen maakte ik van een overgebleven stukje leer een losse zool die met een touwtje om de slof wordt gebonden. Heel middeleeuws, maar wel een leuk resultaat, al zeg ik het zelf.

Mijn kraakheldere sloffen, met zool. Zo aan en uit te trekken. Nu kijken hoe lang deze het houden.

cupcake

Een activiteit waar die ik al een tijdje met de meiden wilde doen, maar waar ik de laatste tijd geen tijd en ruimte voor had is cupcake's maken. Merijn wilde het ook al langer doen. Vandaag hebben we tijd; het is nog vakantie en alle feestdagen zijn voorbij. Er is even rust. Merijn nodigt een nichtje uit en enthousiast gaan we aan de slag. De meiden maken zelf de cakejes. Ze hebben elk drie cakejes om te versieren. We zijn er wel twee uur mee bezig.
Het resultaat is geweldig en de cupcakes zijn nog lekker ook.

kaboutertijd

De donkere dagen zijn aangebroken. Het knusse terugtrekken in een warm holletje is begonnen. Na een tijdje 's avonds alleen maar gezapig naar de tv te hebben gekeken ben ik dat ook al weer zat. Tijd om te freubelen. Omdat ik er niet van hou 's avonds alleen op mijn knutselkamer te gaan zitten heb ik maar iets knutseligs wat ik beneden op kan bergen naar beneden gehaald om te gaan doen. En zo ontstonden er in de afgelopen paar avonden al een aantal kabouters. En hoewel prikvilten niet mijn allerfavorietste ding is, is het toch een leuk tijdverdrijf en levert het best nog aardige dingen op, al zeg ik het zelf.

Een kaboutervrouwtje voor een vriendinnetje van Merijn

Kaboutermannetjes (om als kerstbal in een boom te hangen)

Kaboutermannetjes met armpjes dit keer

Eikel mannetjes (echt niet om te schelden hoor, maar soms moet je dingen ook gewoon bij de naam kunnen noemen)

Wat zal ik nog meer maken? Iemand ideeën?

potbrood

Zaterdag was nog een mooie dag. We hebben heerlijk rustig genoten, de kinderen speelden en we maakten stokbrood boven een vuurtje. Toen iedereen zijn broodjes op had was er nog wat deeg over. Ik heb lang geleden eens een miskoop gedaan en een klein barbeqook pannetje gekocht, terwijl ik dacht een grote te kopen, maar die kwam mij nu goed van pas. Het overige brooddeeg heb ik in de het pannetje op de hete kooltjes geplaatst, het deksel er op en daar weer wat hete kooltjes op. Tot mijn grote plezier ontstond in het pannetje een mooi gebakken broodje. Met een prikker controleerde ik of hij wel gaar was. We hebben er heerlijk van gesmuld. Helaas is het daarna met het weer alleen maar slechter geworden. Als het weer zonniger wordt ga ik het zeker weer eens proberen.

tekenen

lente in de kop

alweer 10 jaar

denkend aan jou

fantasie

Vanmorgen las ik een krantenartikel over het hebben van te veel speelgoed. Kinderen hebben vanaf (en misschien wel al voor) de geboorte te veel speelgoed. Daarbij komt dat het vele speelgoed dat ze hebben ook nog eens zo de realiteit reflecteren dat er voor de fantasie van het kind niets meer overblijft. Bijvoorbeeld poppen die "mamma", "ik heet liesje" en "weh weh" zeggen. Als kind- moeder ben je dan al snel klaar met het verzinnen van een antwoord daarop, want meer zegt het poppenkind niet. Of keukentjes die zo echt en uitgebreid zijn dat een eigen recept geen bestaansrecht heeft.

Onze dames hebben ook te veel speelgoed. Gek genoeg belemmerd het hen niet in hun fantasie. Ze laten het gewoon allemaal links liggen. Ze spelen liever met de matroesjka's die opa en oma meenamen uit Rusland en die als souvenir in de vensterbank staan, tezamen met wat gevilte vogeltjes en de notendoppen van de walnoten die ze net ervoor of juist voor de gelegenheid hebben gekraakt en opgegeten. 

Verder zijn er nog een aantal onwaarschijnlijk rare knikkers met gezichtjes (dummy's??) die mee mogen doen. Ze wonen in de cd kast en op de vensterbank, aan een weg van knijpertjes.

 

Daar zit ik dan. Vertwijfeld over het vele speelgoed wat op zolder en in hun kamer ligt. Wegdoen?

Voorlopig geniet ik van het fantasievolle spel dat ze uitspelen met knikkers en knijpers en ben blij dat ze hun fantasie goed weten te vinden.

werkkamer

Ja, ja. Na een heel weekeind hard werken is mijn werk/knutsel kamer weer helemaal bruikbaar. Een mooie stellingkast tegen de wand, die met veel wikken en wegen de Ikea uit is gekomen. Helaas had ik vooruitstrevender ideeën dan Ikea zelf en wilde een combi maken die nog niet bedacht is. Dus ben ik zaterdag wel twee keer naar de Ikea geweest, om de combi om te ruilen voor iets dat al wel bestaat.

Manlief zou ondertussen de kamer wat leeghalen, maar er waren te veel spullen dus toen ik terugkwam leek er niets gebeurd. Tot ik in onze slaapkamer keek en zag dat die ook helemaal vol stond. De moed is mij dit weekeind meerdere keren in de sokken gezakt. Waar heb ik het al die tijd gelaten? Is de kamer ineens veel kleiner geworden? Toch is er langzaamaan vordering in gekomen. De stellingkast vulde zich en de ene na de andere losse kast en doos kon de deur uit. Er ontstond steeds meer ruimte. Je kent het wel van de film, dat een personage stilstaat en de omgeving uitzoomd. Dat effect. Heerlijk. Gewoon kunnen rondlopen, spullen kunnen vinden.

En.. zo'n opgeruimde kamer nodigt uit tot creatief bezig zijn. Samen met de meiden. Lekker een avondje werken.

Een kaartje voor een jarige job.

Vissen in wasco en ecoline

Zelfs het puntenslijpsel inspireert.